فانتزی

این بازی ناز و عشوه معشوق حکمتش در چیست ؟

که شب‌فِکر های خاکستری عاشق را بین بودن یا نبودنش ، برزخی میکند؟

که ننگ طفره از سوالی که پرسیده نمیشود ، کدام غرور را حفظ میکند ؟

میدانی ، ماها ، همان قدر که جسارت بله گفتن را نداریم ، نه شنیدن را ، میمیریم !

این مسخره است ، که من باشم ،

که تو باشی ، بینمانم هیچ .

پس ؛

قانون را تجاوز کن ،

عرف را قی کن ،

شرع را حد بزن و بگو ؛

بگو بلهِ تو ، در کجای چشمانت نهفته است ؟

.
من هر روز او را میبینم ، هر شب ؛
در خیابان پشت سرم راه می رود ، در خانه روی مبل می نشیند ، در دانشگاه به در کلاس تکیه می دهد ،
زمزمه میکند که مرا میخواهد ، فریاد میزند که چرا با دیگری میخندم ،
شب ها گریه میکنم ، روزها با رنگی پریده و حالی پریشان در جست و جوی جایی میگردم که پیدا نمیشود...
.
دیروز که پیش روان پزشک بودم به من گفت یک نوع افسردگی است ، یک مریضی روحی است ، اما اگر روحیست چرا جای دستش روی شانه ام سنگینی می کند !؟
.
.
#متن : #تهوع۲ #تقلا_ققنوس

ستاره بازی را بلد بودم ، اما از شب میترسیدم ،

الاکلنگ را بلد بودم  ، اما از ارتفاع هم ، خب میترسیدم .

من حبس نفس را ، یک عمر بلد بودم اما ، از دریا میترسیدم .

لمس دستانت ، بوسه بر لب هایت و حتی عشق را ، بلد بودم ، 

باور بکن ، من تو را کاملا از بر بودم ، اما ، از تنهایی میترسیدم ،

رفتنت را من از هر نظر لایق بودم ولی ؛

بی معرفت نباش و نگو ؛ من تو را عاشق نبودم ،

من فقط یک آدم ترسو بودم .